AYNADAKİ GERCEK “BEN “
İnsanların başkalarını tanımak uğruna bütün bir ömrü harcadığına şahit
oldum hep. Kardeşini tanımaya çalışır, dostunu anlamaya,çocuğunu ayrıştır_
maya…Görmek istediği kalıba sokmak için elinden geleni değil neredeyse ,
kolundan fazlasını koparıp verecek kadar fedakarmış görünür , kendisinden
verdiğini sanır hep insan… Sevdiğimiz için yaptığımızı söyleriz , sevgidendir
bütün çekilen cefalar… Sitemler , ahde vefalar… Verilen sözler, emekler,
başkası içinmiş gibi yaşamaklar…
Halbuki hepsi içimizdeki “ben” in dışarıya yansıttığımız yalancı yüzü..
Kim sahiden sevdiğini söyleyebilir ?Hangi dürüst insan beceremediği
için mücadele etmeyi, kaçamadığını itiraf edebilir ki? En zor kaçış
kendimizden saklanmaktır belki de. Başaramadığımız şeyler için
kılıf uydurmada da yoktur üzerimize.
En büyük yalan kendimize söylediğimizdir aslında… Kendinden bile
saklanmak kadar sahtekarlık var mıdır?Korkaklığın bu türlüsü çekilmez
kılar yaşantımızı…Bilmeyiz, bilmekten geliriz yaşamı zorlaştıranın ,
anlamsızlaştıranın ken dimizden başkası olmadığını…Başkalarına
söylemediğimiz yalanlar ayna gibi yansıyan gözlerimizde belirginleşir.
Sadece kendinin görebildiği yüzüdür insanın aynası…O ayna ki gercek
dostun, gercekten sevenin , yaşamayı bilmeyenin şiirimsi sözleridir.
Kendimiz için doğru sandıklarımızı gizleyebildiğimiz tek sığınağımız…
Ne kadar saklanacaksın.. Daha ne kadar kaçabileceksin kendinden?
En çok verdiğini sandığın zaman ne zaman anlayacaksın hiç almadığını..
Kimse de bilmese ne fark eder ? En büyük yalancı sensin! En acemi
sahtekar sen. Hırsızlığın kendi evinden çaldığın eşyalara benziyor…
Kala kaldın elindeki Eşyalarla, açıkta kaldı hüznün…Bütün
çıplaklıklarıyla yalanların yaşamının her saniyesinde aynalara
yansımış gözlerinde.. Daha ne kadar saklanacaksın gülümseyen
kelimelerin arkasına.Hangi kelime daha çok sevdirecek, hangi
cümle değiştirebilecek hayatını , hangi kelime unutturacak kendine
söylediğin yalanları?...
Artık burada durmak lazım.Bir yerde noktalanmalı dürüstüğün en
gerceğinin “ kendine karşı olduğunu anlamak” olduğunu farketmek için yo_
Lun sonunda bile olsa, gercekten gülümsemek için, bir iyilik yapmak
Lazım yorgun yüremize ilk kez de olsa.. Silkinip arınmış, yıkanmış,
tertemiz bir yüz görmek için aynada … Belki bir tokat gerek kendine
gelip ayıl_ mak için…
İnsanın kendine vereceği en güzel hediye işte bu…YALANI
BAŞKALARINA , DOĞRUYU YUREĞİNE SAKLAMASI..
Kaçamayacağımız tek yer yureğimizdir.
YÜREĞİNİZİN DOSTLUĞUNU KENDİNİZDEN ESİRGEMEYİN.
Aynadaki kendinizden saklanmayacağınız bir ömür diliyorum…
08.03.2007
saat:23.23
ferkul
1 gün önce