BİR GÜN ÖLÜRSEM

( Hiç düşündünüz mü kendi ölümünüzü?... Kendi ölümüne, belki cenazesine ağlayanlar var mıdır acaba aklına getirdiği zaman benim gibi, bir başka kaçık var mıdır?.. Hani olur ya, sevdikleriniz, sizi sevdiğini düşündükleriniz, geride kalanlar, ah vah ile, kimi sahte, kimi garip ve çaresizce bakışlar, düşünceli gözler… Hani olur ya, belki annenizdir yüreği parçalanan, (zaten en çok odur, gözlerimi dolduran, annemin gözyaşları içindeki yüzü, insanın ölmeyesi geliyor, düşüncede bile, onun üzüldüğünü görmektense ) belki kardeşiniz, belki de hiç ummadığınız bir başka dostunuz… Mümkün olsa bir televizyon hüznüyle dışarıdan görülebilse, sizi kıranlar, parça parça edip yaşarken seyredenler, nasıl bir sahte yüzün arkasında pişmanlık yaşarlar, cenazenizin arkasından, kimbilir? )

Bir gün ben ölürsem, ölüverirsem bir gün aniden, nefesimi nefesinden sayanlar ağlamasın arkamdan… Ansızın duyarlarsa gittiğimi, hep çekip gitmekten yanaydı böyle, birden bire gidişi isterdi, duası kabul oldu, desinler… Anam ağlamasın, kardaşlarım, arkadaşlarım, sevenlerim bir şiiri yaşadı, hüznü yaşattı, arkasında sevgiden bir dünyayı, şiirimsi kılıp da gitti, desinler…

Desinler yaşandı ve bitti küçük bir kızın masalı, büyüyemeden, yaşandı ve bitti günler aydınlığa erişemeden, ışığı aynayla birleştiremeden, geceye gündüzü katamadan, yaşandı ve bitti kısa bir film sahnesinde bir minik reklam arası gibi hayatı, desinler… Bir gündü, sabah çiçekleriyle açtı gözünü, öğlen ve ikindin arası savaşını barışa kattı, gecede uykuya teslim oldu, işte bir günde yaşandı bitti her şey, desinler...

Bir gün ölürsem, ölüverirsem bir gün aniden, umuda ve yaşama yaptığı savaşı kazandı, gülümsemekten yana, iyilikten yana ne varsa bildiği, onu yaşadı, desinler. Desinler iyiliği enayice de olsa paylaştı, kıymet bilinmesini umursamadan yaşadı, yaşandı ve bitti küçük bir kızın kısa filmi, desinler…

Uğruna savaştığım, kalbine tohumlar ektiğim, fidanını büyütememiş, sevgiyi almaktan başka bir tanımla anlayamayan insanlar, kırmızı bir gülün kokusundan çok sihrini koklayamamış olanlar, o sihri yaşamından kılamamış olanlar, hiç eline diken batmamış, gülden nasibini almamış, umudu ve mutluluğu kendi gözlerindeki aynadan görmüş olanlar, ne derlerse, desinler…

Gerçekten çok kısa bir hayatı yaşıyoruz, huzuru mutlulukla eş etmiş bir ömürü yaşamak varken, dipdiri taptazeyken henüz hislerimiz, hala küçük hayaller kurabiliyorken, kimseleri incitmeden, kendimizi kırmadan, kırdırtmadan yaşayabilelim, ümidiyle…

ferkul

18.kasım.2007