SEN UNUT BENİ…
İyisi mi sen unut beni… Satır aralarında yaşanmış bir şiirmiş gibi unut… Eski bir şarkının nakaratlarında söylensin türkümüz… Unut beni, gün dönümlerinde düşmesin yadına yadım… Yüreğinden kopup gitsin, yaralansa da her bir damarım… Akmasın, kanamasın artık kanım… Karalanmış hatıra defterlerinden silinsin adım…
İyisi mi sen unut beni… Büyüdükçe kirlendi çocuk gözlerim… Boz bir
renge bulandı bütün renklerim… Kirli sayfalarda yaşanmaz aşk dedikleri… Renksiz
bir aşk kime yarar ki?.. Unut gitsin kimler gitmedi, Kimler seni de unutmadı
ki?.. Kim kendi düşünde kaybolmadı ki?..
Unut ki düşlerde kalsın gülüşüm… Unut ki unutulsun; üzülmüşlüğüm, ezilmişliğim, perişanlığım, sensiz
kuyuya düşmüşlüğüm…
İyisi mi sen unut beni… Bir kitap arasında kuruttuğun gül yaprağında
kalsın benliğim… Yıllar geçsin üstünden, hüzün geçsin, elem geçsin, bugüne
dönsün mevsimler… Sen bugün unut beni, dünden yarına çizdiğin bir resim gibi
unut … Yarına kalmasın düşümüz… Say ki yarınsız bir düştü gördüğümüz…
İyisi mi sen unut beni… Yar, dediğin nedir ki, bir varmış bir yokmuşlarda
masal olmuş sevdalar… Unut en unutulmaz düşlerin içinden geçerken yolların… En
iyisi sen unut beni, unut ki artık var olasın… Unut ki yeniden dönsün devran,
bir bahar çiçeği açsın göğsünde beyaz, pembe badem çiçekleri gülümsesin
güneşinle… Sıcak, samimi bir masumiyet çıkart kirlenmişliğinden kendine… Elle
tutulsun, gözle görülsün hislerin… Unut ki üşümesin artık yüreğin… Kıştan arta
kalmış bir bahar yarat kendinle, gülsün artık gözlerin…
İyisi mi unut sen beni… Masa üstünde bıraktığın yarım bardak çay gibi
unut… Bir elmanın yarısında kalsın tadım… Düşünmeden geçip gittiğin sokak
başlarındaki mendil satan çocuklarda kalsın hüznüm… Unut beni en fazla
uykularının kaçtığı gecelerde, unut… Yıldız kaydırır gibi, ay ışığında saklanır gibi, unut… Korkma,
karanlıklar tüketmez insanı, en çok sevdiğin, senden bildiğin yıkar adamı... Kendi
kendine mırıldan şarkımızı… Kendine sarılır, Kendine saklanırmış gibi unut… Unut, sen
düşünme beni…
İyisi mi sen unut beni… Unut gitsin, de ki böyleymiş kader dedikleri… En
umulmazların unutulduğu mevsimleri yaşamakmış meğer, yaşamak… En çokların en
yoklarda bulunduğu bir masalmış aşk dediğin… Mutluluksa unutmakta gizli… Denizlerin,
dalgalarının neler gizlediğini kim bilebilir?.. Neler getirir, ne götürür dalgalar?.. Bir su
damlası gibi çoğalt içinde umudu, doğsun, dolsun, taşırsın içine bütün
sevinçleri… Unut gitsin aklından silinmiş birkaç satır şiir gibi… Hiç
yazılmamış, hiç okunmamış, hiç yaşanmamış satırlarda kalsın adım…
Unut, sen düşünme beni…
İyi si mi sen unut beni….
ferkul
11şubat2012
Cumartesi: 01:34