Yağmurlarım var sulu sepken, sağnaklarım var sele karışmış,
çamurlu, puslu, sisli sokaklarım... Sen Yürümeyi bilmezsin bu sokaklarda: taşa
dolanır ayakların, karanlığa karışır yüzün, dolaşamazsın.... Şaşarsın,
Düşersin, Yorulursun...
Sen benim yağmurumda
ıslanamazsın.
Kış nedir görmemiş yüzün, ıslak kaldırımlarda yürümemişsin, zemheri
soğuğu değmemiş bile yüreğine... Bir akşam gurubuna karşı durup düşünmemişsin.Gözlerin
dalıp gitmemiş, gidip de dönmeyene, uzak gurbetlere sürülmemiş sevdaların... Sen
gurbet nedir de bilmezsin. Gurbet dediğin
bazen ciğerinden sökün eder adamı... Bazen en yakının gurbettir, yanındaki gurbetindir, bilmezsin.... Kalabalıklar,
kabalıklar içinde kulaklarını sağır eden sessizliği duymamışsın... Küfredilmemiş
hiç ana avrat, düz gidilmemiş gelmişine, geçmişine... Çarpar adamı buz gibi benim
akşamüstü yalnızlığım, üşürsün...
Sen Benim Kışımda
Yaz, Olamazsın
Kar yağar her mevsimimde. Bulutlu, bulanık her güneşim... Lapa
lapa ,öbek öbek karlar geçer başımın üstünden... Her birinde bin keder düşer,
düşer toprağıma.... Benim topraklarım ıslak, benim mevsimlerim hep aynı, döner dolaşır bulur beni yine yalnızlığım...
Sen benim kışımda yaz, olamazsın. Sen baharda kışı
yaşamayazsın.
Yağmur Yağar, Karlar Düşer, Üşür Ellerin... Sen Üşümeye Dayanamazsın...
Zordur yaz günü çöl sıcağında titremesi ellerin. Zordur kalabalıklarda tek
başına kalıvermek, çöl ortasında ıssız... Zor gelir sana yalnızlığı anlatmak...
Zordur yalnızlığı da sevebilmek,
senden, kendinden görmek... Zordur mevsimsiz yaşamak, dört mevsim içinde
sabahsız kalmak, gecelere sığınmak zordur; sen uykusuzluğa
dayanamazsın... Sen benim gündüzüme gece, olamazsın... Ne kadar ısıtsa da
sevgim yüreğini, ne kadar konuşsa da dizelerim, ne kadar yazsam da sevdamızı,
sen benim cümlemde nokta olamazsın.
Gitmeler ve gelmelerle, gülmekle ağlamak arasında, düş
görmekle ,düşsüzlükle, düşmekle, kalkmakla, yaşamakla, ölmekle, kendini
aramakla geçer ömrüm.Sen kadere de inanmazsın... Dost desen, sen benim dostum
olamazsın, sır tutmayı da bilmezsin sen... En
büyük sırrım yalnızlığımdır benim.En
yakın dostum yalnızlığım... Sen dağ başları yalnızlığını yaşayamazsın....
Bilemezsin yükseklerden uçmayı... Korkarsın düşünde görsen, ürperirsin, kaçarsın...
Her düşen kar tanesi yüreğinden dökülür, saçılır toprağa... Ne bilirsin sen sır
tutmayı, dert yanmayı, söylenmeyi... Sen
hiç kendi kendine konuşmamışsın...
Her damla gözyaşımda, her yağan kar tanesinde, her güneşin
doğuşunda, sen benim kederimi paylaşamazsın.
Sen, bir dala konmuş küçük serçe, ben bir damlayım sele
karışmış... Yağmurlarla çoğalan, acıyla
dirilen... Benim bütün dünyaya karşı tek başına direnen... Sen dik durmak nedir bilemezsin, esen rüzgara karşı bağrı açık,
direnemezsin... Saklanırsın, saklarsın, Düşersin, yorulursun...
Gökyüzü anlar, bulutlar anlar, mevsimler içinde her baharda
çiçek açan ağaçlar anlar , kuşlar, böcekler, dağlar, denizler ,dalgalar anlar,
kıyıda martılar, topraktaki köstebek anlar, Sen Beni Anlayamazsın..
Benim Yağmurumda
Islanamazsın.
Sen Benim Kışımda
Yaz, Olamazsın....
Sen Benim Sevdama
Yar, Olamazsın...
ferkul
29 haziran 2011
00.37