Sonra, geçiyor sanırsın, bir güneş ışığı, bir renk ki gece karası,
en küçük bir söz anlamsız, bir yağmur damlası, en umulmaz anda bir
saniye, bir saat başı, bir film gibi hızla geçer gözünün önünden. Bir
ağrıdır yaşanan her acı; sancılanır hatırlatır.
İnce bir sızıdır, kanatır.
Bakarsın; hiç bitmemiş, hiç geçmemiştir, hiç yaşanmamış gibiyken ilk
günkü gibi, taze ve diri, kanlı canlı karşındadır. Unutulmaz , unuttum
diye diye hiç bir yara, unutturmaz hiç bir an, sende seni bırakmadıysa. Sadece adı kalmaz sànı da, iz bırakır.
Unutmak şifadır aslında her yalana. Unutmak ve kanmak da şifa ile avunmak da, yaşama dahil.
Yarasıyla, sızısıyla, güneşiyle gecesiyle yaşam da yaşamsızlık da, sana
ait bir tarafsız eylem aslında, kendine uyguladığın. Bitmez tükenmez
hiç , seni sana bırakmayan benlik savaşı içinde umut arayışın.
Geçer gider böyle mevsim mevsim .
Sen geçip gidemezsin.
Áraflarda yaşamak....
Tam da bu...
.
ferkul
5 şubat2019
10:33
Kayıtlar
