zamanın birinde

Bazen de takılır dilinin ucuna bir çocuk hüznü.Düşünürsün. Üşür parmak uçların, donakalır düş/ü/ün. Zemheri ayazı bürür içini. Sarılırsın kaleme.Yürüdüğün yollara döşenen taşlar boyunca sıralanır kelimeler.Yaşamışlığın ve yaşanmamışlığın yükü biner sırtına.

Sonra bir kelebek uçar başının üstünden, bir serçeye takılır gülüşün. Unutursun düne dair ne varsa. Çiçek açar hayallerin.

Çağırasın gelir sadece şefkatten ve sevmekten ibaret, kine, savaşa ve yalana bulanmamışı kaybolmuş yıllar arasından, belki de bir nisan yağmuru damlasından... Takılır aklına bakışı. Sevda dediğin de ne ki? Bir varmış, hiç yok olmamış. Adı geçmez, yol bilmez, iz bilmez günlere, kar kış görmemiş mevsimlere yakışmış hep.Hiç bozulmamış, eskimemiş resimlerde kalmış. Baktıkça bakasın gelir, düşündükçe sevesin.

Yüreğine konar bir güvercin. Kanat çırpar sevgiye. Dile gelir umutlar.



Gülümsersin...



.


ferkul
1mart2018
15:44