Bir İlmek Daha!...

Hepimiz bir işçiyiz gün dönümü içinde.İlmek ilmek dokuyoruz hayatı.

Herkesle ve her şeyle birlikte yükledikçe sevgiyi sırtımıza, her seferinde yanılsak da, bir kere daha, bir kere daha derken; umutla, şevkle, sabırla, yine düğümlense de ilmekler, geçip gitse de yıllar, vazgeçmeyişimiz takdire değer.

Halbuki atılan her ilmekle farkında olmadan büyüyor her geçen gün, küçülmüşlüğümüz. Gücü, büyüdükçe küçülmekten de aldığımız da doğrudur muhakkak .

Azaldıkça çoğalmışlık, çoğaldıkça azalmışlık ikilemi bundandır, kim bilir ?

Sevginin gücü, emek.
Emeğin gücü: umut

Kim bilir belki hayaller gerçek olur?
Akan sular da elbet bir gün durulur.

Haydi, bir ilmek daha!...

Kimbilir belki bir gün, yüreğe dokunan bulunur.
.
ferkul