Kış görmeden bahar gelmez.

Kış görmeden bahar gelmez.
Sararacak yaprakların, dökülecek bir bir, savrulacak yere doğru, esamesi kalmayacak gururunun. Kuruyacak dalların. Rüzgar savuracak bir o yana bir bu yana, kırılacak kanatların.

Konmaz olacak hiç bir serçe, tek bir güvercin dalına. Arayacak, bakınacaksın onca karda, tipide . Hasret nedir, özlem nedir, sevmek nedir, vefa kimde, öğreneceksin. Üşüyecek parmak uçların. Dona kesecek çiğ damlaların. Rüzgarın fısıltısı ortak olacak yalnızlığına.

Tam da : " bu kış bırakmaz artık peşimi, sürüp gider, bitmez tükenmez artık bu tipi" , dediğinde, son dalın da kuruyunca, bir bakmışsın ansızın çiçek açmış en tepedeki dalın. Gülümsüyor yeni doğmuş bebek gibi. Güneşe açmış kollarını, kucaklıyor sanki.

Kış ayazı gör hele, karıyla, soğuğuyla işlesin ciğerine, ciğerine. Bak nasıl çiçekleniyor dalların.


.

ferkul

20 şubat2019
14.41