Bu Blogda Ara

11 Mart 2008 Salı


Bir fırtınaydı, belki bir bora, kim diyebilir ki hortum değildi?... Esti, esti, kavurdu, gecti.
Zor, kelimesinin , sabır ve şükür etmenin anlamını öğretti, belki de gerekliydi...
Zamanı da gelmişti, kim diyebilir zamanı değildi?..
Küçük değildi, önce esti, bir meltem gibi, sıcaktı.
Sonra büyüdü, devirdi, yıktı, parçaladı, sanki hiç bitmeyecek gibiydi, bitti...
Birden bire kavruldu ortalık, gündüzde bile karanlığı görmek gibiydi, soğuktu, sıcağında dondurdu.
Esti, geçti...
Bir fırtınaydı, insan değildi, ama gözleri vardı, karanlık bakıyordu, simsiyahtı, bir devdi...
Yakaladığını bırakmayacaktı sahiden, insafsıza benziyordu...Şaşırdım...Bıraktı, şimdi geçti...
Hiç gitmeyecek gibi geldi, hep böyle sürecek, güneşe vermeyecekmiş gibiydi yüzünü.
Toprağa vermeyecek gibiydi yağmuru, kökünden savurdu dünyamı... Esti, esti, geçti...
Yakışıksız mevsimler gibiydi, yaz ortasında bora, bir fırtınaydı, bir başka rüzgardı...
Kışın esmeyi unutmuş da, yeni bulmuş gibiydi kendini...
Bitti sanılırken yeniden başlayan kabuslar gibiydi,
hani uyanırsınız da yeniden kapatınca gözünüzü,önünüze seriliverir, öyleydi, bitti...
Kimseler yoktu estiğinde, kavurduğunda, yıktığında...
Baktım, baktım göremedim, tek kendimi gördüm aynada, başka kimse yoktu, yalnızdım...

Yazamadım, yazmayı bilmiyormuş gibiydim, hiç söz söylememiş, söz vermemiş, sözünü tutmamış... Konuştuğunu unutan insanlar gibi, kelimeleri de unuttum şimdi, ne diyecektim sahi?..
Bazan sustuğunda da konuşur insan, işittiniz mi hiç sesimi, var mıydınız ..Nerdeydiniz?...
Fırtına bitti, esti, esti geçti... Geldiniz mi?.. Gördünüz mü viraneyi?...
Sil baştan yakaladım şimdi duvarları... Yapıyorum, tek tek taşıyorum kiremitleri, avuçlarım nasır tuttu, parmaklarım anlatıyor, ben yapıyorum, kendim yeniden boyuyorum her köşesini...
Güneşin rengine ki, bir daha yenilmesin, dik tutsun başını...
Yıldızları saklasın diye ışığında, güneşe boyuyorum dünyamı...

Neden her fırtınada yalnızdır insan?..Neden sadece güneş varken mavidir gökyüzü?...

ferkul
10 mart 2008

1 yorum:

gül dedi ki...

Okurken çok duygulandım ferkul..

umudu olanın kalbini keder avuçlayamaz.Derler
Allah'a emanet ol kardeşim