kadınlar günü; KADINIM

Kadınım,

Yüreğim yumuşak bir ipek, beyaz pamuk gibi, çiçek

kadar saf  ve temiz… Ne sandığınız kadar  masumum,

ne de düşünemediğiniz kadar güçlü…Yakama yapışınca

kederler, olumsuzluklar geldikçe peşim sıra, daha bir

bileğilenir  sadece, yaşama tutunma umudum... Sizler
gibideğilim, bencilliği nefessizlik bilirim…  Kaçmasını ,

saklanmasını, yok_ muşçasına yaşamasını, bilirim…

Saklanmak  yok  olmaktır,   kendini hiçe saymaktır,

umursamamam… Benden başka  çok  ben   vardır

çünkü,  içimde yaşattığım… Yıllar geçer,  yaşlanırım,

çoğalır yüzümde  çocuklarım, dostlarım,  akrabalıklarım,

kırgınlıklarım, yaşamamışlıklarım… Büyüdükçe küçülür,

ufalırım… Küçüldükçe  yüreğim büyür,  göremezsiniz…

Sizin  gördüğünüz  yerde  değil gözlerim, benim gibi

bakamazsınız… Yalnızlığım   büyüdükçe   ben ,
                                                           çoğalırım…

Kadınım,

Yağmur yağar,  oluklardan akar sular… Damla damla

iner gökyüzünden sokağa… Islanırım… İçeride ıslanırım…

Kim ıslanmış bu yağmurlarda benim kadar?... Bilmezsiniz...

Bilemezsiniz nasıldır yağmurun  ıslağı,  nasıl  işler içine

gök gürültüsü  sağnak  halinde düşüncelerin?.. Her  fırtınada

korkar, her yağmurda ıslanırım.. Ellerimi açarım gökyüzüne,

kar taneleri kucaklar parmaklarımı, sarılırım,  bir dosta hasret

kalmışcasına… Korkaklığımı vurmam yüzüme kendi kendimin...

Direnirim… Dağ gibi, taş gibi durabilirim yalan yüzlerin karşısında,
sanırsınız ki cesaret kesilmiş her bir damla kan, vücudumda...

Düşen her kar tanesinde muştulanırım… Herkes kadar sevinir,

hepinizden çok, üzülürüm.. Bir küçük çocuk bakışı, bir ağaçtan 
düşen yaprak, dökülen mevsimler, biten günün ardından batan
güneş yeter, gözyaşıma, şaşırırsınız.... Birden  nasıl bir titreme 
düşer gözbebeklerime,görmezsiniz…  Üşürüm, çok 
                                                                      üşürüm…

Kadınım,

Yaz güneşi kavururken  ortalığı ,   sizin başınıza güneş

geçer, hastalanır, usanırsınız  güneşten… Üşümekten

yorgun düşmüş  yüzümü uzatırım güneşe, veririm kendimi..

İnadına ısınırım, sıcağa dayanabilir yalnızlığım… Gök yüzüne

bakarım, kocaman kuşlar haber getirir umutlarımdan,  el

sallar,  gülerim… Yıldızlar geçer  geceden,  usulca kayar

birisi  beni umursamadan,  yalvarırırım, bir tanesi görsün

diye  yalnızlığımı… Seslenirim… Ne zaman ki  yaz biter,

sonbahar yaprakları düşer ortalığa kıyamet gibi… Terlerim…

Bir hüzün konar göçer kuşlar gibi, çöreklenir  başıma,

düşünür, düşünür…

                                Üzülürüm….

Kadınım,

An gelir, söylenirim, deli gibi… Konuşurum,  konuşurum…

Konuştukça susturduğumu sanırım içimdeki kalabalığı…

Sorunlar değildir   beni konuşturan,  kalbinizde kaybolmuş

şefkati uyandırmak, sevgisizliği parçalamaktır amacım,

yalnızlığımın kanayışı gibi  kan damlar sözlerimden,

hepsi kırmızı akar kanımın, sizin gibi… Görmezsiniz,

kangren olur yalnızlığım…. Durduramazsınız…

Anlamazsınız ben konuştukça... Haykırırım,

duymazsınız…

                        Düşünürüm…...

Kadınım,

Kırıldı mı onurum,  çirkinleşirim… Çirkin bir kadın

bakamaz  aynalara… Yüceltmek için  beni,  el açıp

da dilenemem… Saklanırım... Kendimden kaçışımdır,

yine   kendime,  saklanışım…  Boyumdan   büyüktür

sevdam, kendime yakalanışım… Yaşanmaz hiç bir sevda

benim yaşadığım kadar derinden... İçimde saklarım kadınlığımı,

garipliğimi, kalabalığımı...İstemedikçe ben, Siz  görüp de

bulamazsınız  beni... Duymasanız  da  varım…

Görmeseniz de buradayım … Boşuna  arayışınız…

Kadınım,

Yaşamaktan saydığım,  bildiğim her şey dizelenir ,

önüme kurşunlar gibi... İlk okul öğrencileri  gibi

sıra sıra, art  arda, tekdüze… Her biri  ağırdır,

kaldıramam sanırım… Çığlığa dönüştürür kederlerimi

umarsızlığınız… Yine de,  yıkılmam.Tek parmağım yeter

kaldırmaya  düşlerimi… Doğurganım,  bilirsiniz,  biri

kurudukça öteki tazelenir,  fidanlar gibi  yeşerir  içimde

hayallerim…

                       Çoğalırım…

Kadınım,

Herkes  kadar insanım,  hepinizden çok ağlarım …

Toprağı sular,  yeşertir gözyaşlarım..Göremezsiniz….

Yine  de   haykırın,  dağlardan, tepelerden,  yankılanır

gelir  bana  fısıltınız, duyarım sesinizi … Görürüm

yalnızlığınızı,  bir  dal verin , ağaç olurum… Yüzünüzde

göz  olurum…Sakınırım  bir dakikamı bile ben, den.

Saatlerim,  günlerim,  titizliğim,  hassasiyetim hep size’ dir…

Unuturum   kendimi…. Siz,  olurum…

Kıymet bilmezsiniz ..

                          Üzülürüm….

Kadınım,

            kimseye   benzemez

                                      yoksulluğum…

ferkul

14Haziran 2007