Bu Blogda Ara

30 Mart 2007 Cuma

Başlamak başarmanın yarısıysa.....)))

HAYATIN ŞİİRİNİ YAZMAK



Yazmanın yaşamaya denk olduğunu düşündüğüm günlerden arta kalan gelip geçici bir heves mi, bir tutku mu olduğunu anlamadığım günlerdeyim.Artık beceremesem de kimsenin okumayacağını düşünsem de bir şeyler karalamak, belki içimdeki haykıran şiiri bastırmak için yazmak istiyorum.Burası benim sayfam öyle değil mi? Belki sadece ben okuyacağım, belki herkesin okuyup kendinden bir parca bulduğu kelimelere yansıyan siirimsi hayatımı olduğunca çıplak buraya yazmamak için cümlelerin arkasına saklanmış duygular resmetmek hoşuma gidecek... Hayatının sonuna gelmiş de arkaya bakıp kendinden bir eser bırakmamış insanların hüznünü taşımadan gecmişi sırtlanarak hatalarıyla , günahlarıyla kullanılmışlıklarla , küçük gülümsemelere yer acmak istiyorum belki bu vesileyle yaşamımda .Bu hayat benim. Bu doğrular da yanlışların içinde çoğalmış olsa da ben..im. Hepsi benden bir parcaysa neden yazmayayım?
Hayatın şiirini yazmak dedim. Çok zor olmasa gerek... Lise yıllarımda sadece duygusal çöküntü yaşadığım anlarda yazdığım şiirleri saymazsak çok da iyi şair olduğum söylenemez..Bunu anlamak sanırım yıllarımı aldı. Şaire yakın olmak, şiire yakın olmaktır anlayışıyla şiirden ve şair olduğunu sandığım kişilerden hiç bir zaman uzaklaşmamanın da zararlarını görmediğimi söyleyemem. Ama en kötü anlarımda şiire sarıldım , şiir hiç bir zaman düşman olmaz çünkü insana...Dostlarından akrabalarından hatta sevdiklerinden yakındır...Şiir hayal kırıklığına uğratmaz insanları...Baharın içinde kışı da yaşasanız şiirin içinde baharı görebilirsiniz...Hayatın içinde de şiiri..

Yazamadığın şiirin resmini çizmeyi nasıl başaracaksın? Nasıl yazacaksın hayatın şiirini? Diyebilirsiniz.Kırmızı kalem kullanmayacağım...Sade bir kurşun kalem edası hakim olacak yazılarıma... Yazarak yaşayabilen o eşşsiz insanlardan olmak emelim...Şiir olmasa da benzemese de hiç bir deneme türüne bu ben.im demek yeter sanırım hayatı yansıtmaya..Şiirimsilerle bunu başarmaya çalışırken zaten yakalayamadığım mutluluğu , yazmanın , başarmakla eş olduğu düşüncesiyle gözlerimde bir anda parlayıveren ışık yeterli sanırım hayatın şiirini yazmaya...
Başlamak başarmanın yarısıysa birlikte başaralım mı hayatın siirimsi resmini çizmeye?


7 mart 2007



ferkul

Hiç yorum yok: