Yine mevsim bahar, yine güneş gülümsüyor taş kesildiğini
sandığımız kalplere, ısınıyor buza kesmiş gözbebekleri insanların...
Yine mevsim bahar; kollar kendiliğinden açılıyor dost
yüzlere, dost gülücüklere hazırlanıyor insanlar...
Yine mevsim bahar; gülümsüyor en sert yüzler; dokunmasa da çiçek açan her ağaç dalını
sarıyor, sarmalıyor sanki ellerimiz...
Benim mevsimim bu mevsim, her bahar tam da kaybolduğumu sandığım bir anda her şeye
ve herkese rağmen baharda buluveririm
kendimi, aynada görmüş gibi uçan bir kelebeği... Yansıyan yüzümde daldan dala
konarken, süzülürken havada, ince kanatlarında kendimi buldum sanırım çoğu
zaman, uçuverecekmiş gibi, konuverecekmiş gibi bir kırmızı gülün yaprağına...
Her bahar, her tomurcuk, her gün batımında yüzü kızaran gökyüzü, her papatya
beni anlatır bana... Gri günlerden sonra böylesi pembe, sarı, beyaz çiçekli
günlere, sabah sevincini, bahar sevincini konuşturan kuş sesleriyle uyanmak bir
başka ruh katar benliğime... Bitti, tamam, tükendim derken, yeniden başlar
hayat, sil baştan nefes almaya başlar her insan... Sil baştan dost gelir bütün
insan yüzleri; küstürse de, kırsa da
parça parça olsa da, bütün cam kırıklarıyla dolsa da önüm arkam, etrafım;
bütünleşir, affederim yürekten hepsini... Yenilenir birden bire bir badem
dalında gördüğüm çiçekle dünya... Ve hatta her baharla yeniden doğar bir ferkul...
Her baharla, yeniden doğmak, dileğiyle...
Her baharla, yeniden doğmak, dileğiyle...
ferkul
24mart2010
20.20
Kayıtlar
2 yorum:
Ne güzeldir ve ne zordur aslında; tüm kırıkları sarıp yeniden doğmak ve bir merhaba demek dünyaya sevgiyle, aşkla...
Arkadaşım, tüm ömrünün bahar olmasını diliyorum.
Sevgiler...
başkadır baharda doğmalar,hoşgeldin yeni bir bahara.nanekokusu
Yorum Gönder