Uykum var, fena halde uyku bastırdı gözlerimi… Kapandı, kapanacak
göz kapakları... Bir kaç satır yazayım, ondan sonra uyurum, dedim, geçtim
kalemin karşısına... Hayat da böyle değil mi, uyku ile uyanıklık arasında, göz
açıp kapanıncaya kadar süren, yarı uykulu yarı uyanık günler geceler, anlar,
saatler… Bazen uykudaymışsın gibi yaşarsın, bazen bir bakarsın yarı uyanık
hayal kırıklıkları çevirir, çepeçevre kuşatır seni mahmurluk... Bir bakarsın
kapanmış, bir bakarsın yarı aralık bütün kapılar… Bir bakarsın sonuna kadar
açık yollar…
Bu yıl çok okuyorum, çok
kitap dolu içim... Ruhun beslendiğini, bir dinginliğin seni kuşattığını
hissediyorsun okurken... Kaybolmak ve uzaklaşmak istediğimde en güzel kaçış
yolu olduğunu da düşünürüm bazen okumanın, kitaplaşmak gibi bir deyim bu..
Genellikle farklı zamanlara özgü bir durum, bazen hiç okumam aylarca, bazen de
düşmez elimden kitap, olsun da ne olursa olsun… Çok okumak çoğu zaman kendini
kaybettirir sayfalarda, okudukça çoğalırsın, azalırsın, kaybolursun, yorulursun…
Bazen okumanın da yazmak kadar zor olduğunu düşünüyorum… Eğer okuduğunu
yürekten, okuyorsan çok şey veriyorsun ruhundan… Bu ara derin bir roman,
okuduğum, biraz Yunus Emre, biraz Taptuk Emre’yle kaplandı ruhum… ( İskender
Pala’nın Od’ undan bahsediyorum)...
Hayat boyu bir çok şey
istemişiz de, yaşamışız da, hiçbir şey bulmamışız sanki; onları
okuyunca,anlıyorsun, çok fazla ben_cileyin yalnızız… Var olabilmek için,
kendisi olabilmek için ne çok şeyler vermişler, ne çok yollardan geçip ne
olduklarını görebilmişler, kendini bulunca olmuş, Yunus… Fazla vermişiz
kendinizi insana, maddeye, mana anlamından uzak bir yaşam seçmişiz sanki,
onlara göre çok fazla uzaklaşmışız kendimizden, yaşayamamaya çalışarak,
uğraşarak, boşaltmışız hayat küpümüzü dolduruyoruz derken…
Ve okurken, bunu fark
ettim…
Birkaç satırla da fark
edersin bazen, birkaç satır da buldurur aradığını, birkaç satırda bulursun
kendini…
Fark ettiğini unutmamak
gerek, öğrendiğini yaşamak, kendini aramak, bulamasan da yolunda yürümek… Kim
bilir, mümkünse, değilse de; amaç olsun isterdim…
Uyurken uyanık olmak,
uyanıkken uyuyanlardan olmamak dileğiyle…
ferkul
22şubat2012
23:58
1 yorum:
Okudum kardeşim ferkul ,çok güzeldi ellerin dert görmesin,kalemin hep yazsın İnşallah.Hayırlı akşamlar
Yorum Gönder