Dua

Dua etmeyi seviyorum. Hayâl etmeyi sevdiğim kadar en az. Dilemeyi, istemeyi. Olanlardan ve olmuşlardan tövbeyi, pişmanlığı dile getirmeyi. Olacaklara yetmeyecek gücüm kadar, kabullenip olduğu gibi-yi, sığınıp korunmayı. 

Olmuşu var edebilenden, olacağa'ol' dedi mi oluverenden, bana benden yakın, beni benden çok bilenden, ne kadar bilse de dile getirip, umut etmeyi. 

Dışarıya susup en çok 'O'na söylemeyi. Şikayet etmeden, usulca; sızlanmayı. Ve şükrü, teşekkür eder gibi sunmayı. İki el on parmakla, bir baş bir alınla dokunarak yürekten. Konuşmayı unutmuş da yeni başlamış gibi çokça, ve yalnız 'O'na dillenmeyi.

Sevmeyi sevmeyi, seviyorum. Kadir kıymet bilinip bilinmediğine bile bakmadan, uzanıp da dokunmadan bir çiçeğe, sadece kokusuyla yetinir gibi. Öylece, çok uzak ama çok yakın. 

Hem var hem yok gibi. Tutuverecekmişsin gibi ama, bulut kadar; mesafeli. Yaşamayı; sakin ve yürekçeli.

Ve yaşadıkça; hüznü de kabullenmeyi. Fazlasından sakınıp azını istemeyi.

Dua etmeyi seviyorum. Çünkü inanıyorum ki, aczin; ánın, dünün, günün ve yarının anlamı duada gizli. İstemek ve dilemek kul olmanın en güzel nîmeti.


*

( Cumamız hayır ve hasenâtlarla, aşkla , dile gelmiş dualarla gelsin. Ve hiç gitmesin yüreğimizden. )
...............................
.
ferkul 

3 temmuz 2020
12.40