Çiçekleri kopartmayınız...

 

Bırakın kalsın kokusuyla. Kurusuyla, dalıyla, yaprağıyla. Takılmış uçurtmasıyla. Bırakın öylece, yalnız, biri bin eden rayihâsıyla.

 

Çiçektir, adını sanından almış. Dokunmayınız!.

 

Dalına konmuş kanadı kırık kuşlar, rengârenk mevsimlerce böyle gelmiş öyle gider; sabahı bekler akşamlar. Hep böyle miydi sevdalar?

 

 

Tutunmuş bir çorak toprağa. Yapışmış kökleriyle, kucaklar gibi dünyayı, sarılır gibi gövdesine, sarılır gibi kendine, direnir fırtınaya, yağmura. Hep yek ve tek başına..

 

Çiçektir, kokusuna aldanmayınız, gücünü güneşten alır, yaprağı karanlığa kapanır. Dalından kopunca dağılır, elde durmaz, yüreğe konmaz, toprağa yakışır.

 

 

Çiçekleri kopartmayınız...

 

 

...............................

 

ferkul