Bu Blogda Ara

6 Ekim 2008 Pazartesi

masumiyet müzesi




Çok fazla söylenilecek şey yok...Okunmalı... Gerçekten okunası bir kitap... Okudum, bir solukta, bitmesini istemeden, ama buruk bir acıyla çöreklenmiş bir kalple... Sanırım oradaydım, masumiyet müzesi hepimizin yaşamında yer eden, kopamadığımız hatıraları simgeliyor gibi, anları, yaşanmışlıkları, yaşanmamışlıkları, hatta unutamayışları...




Yalnız kitabı okurken dikkat ettim, her cümlede, her sayfada Orhan pamuk’un yüzü , resmi karşıladı beni... İlk kez okuduğum bir kitapta bu duyguyu yaşadım, halbuki KAR romanında, BEYAZ KALE de bunu hiç hissetmemiştim... Bunun nedeni nedir, galiba cevabı verecek tek kişi yine yazarı; ORHAN PAMUK... Kendinden çok şey kattığından, yaşamında böylesi bir buruk acıyı hissetmekten öte, biriktirdikleriyle yaşadığından eminim...

Tabii tartışılmaz en güzel cümlesi ve kitabın özeti;__ hayatımın en mutlu anıymış, bilmiyordum... _

Siz biliyor musunuz?...


ferkul

3 yorum:

Böcek dedi ki...

benimde elimde şimdi masumiyet müzesi,bir an önce bitirmeye çalişiyorum az kaldı zaten..
ilk başlarda bu kadar detaya yer vermesi hoşuma gitmiyordu ama sonrasında anladım ki öylesine içine hapsediyor ki roman sizi bu detaylar sayesinde..
bende herkese tavsiye ederim bitirmemiş olduğum halde..

Gökkuşağının Rengi dedi ki...

Ben pek roman okumayı sevmiyorum ama merak ettim valla.

K®HAN dedi ki...

özetini verdin ya
artık okumayız :)