KAYDA DEĞER

'Kayda değer bir gün, değildi.' diye düşündüm, yazmaya tereddütle başlarken... Yoğun, koşturmaca içinde, stres ve yorgunluk, arada bir hüzün, bazen masumca bir çocuk gülüşü, bir kaç cümle içini ısıtan... Hepsi birden bir araya gelmiş öylesine günlerden biriydi aslında; dedim de...  Düşündüm sonra, yarın olmayabilir de, belki yarın her günden farklı olarak uyanmayan bir beden, daha kötüye çalan bir gün; bir afet, bir tusunami; bir kayıp, bir siyah gün, olmasındansa kayda değmeyen bir gün daha iyi değil mi?..

Kayda değer, bir gündü... Sağlıkla, aklen ve ruhen ayakta ve dik durarak, durmasını bilerek geçirilmiş bir gün...Ve hala gülümsüyorsa gözlerin, yürüyebiliyorsan, koşabiliyorsan, görebiliyorsan ve hala sevebiliyorsan insanları, hala iyimser bir kıvrım varsa dudaklarının ucunda...  Hala hayal kurabiliyorsan, hala umutların varsa yarına dair... Hala gökyüzünde görünen kara bulutlara inat baharı düşleyebiliyorsan; papatyaları, salkım söğüdün yemyeşil dallarını, badem çiçeklerini, güneşin yakmayan ışığını, koklayabiliyorsan kırmızı bir gülü... Hala yağan yağmurdan kaçmadan, saklanmadan yürüyebiliyorsan, iliklerine kadar ıslanmayı hala marifet sayabiliyorsan, üşüyen parmak uçlarına aldırmadan... Hala duyabiliyorsan kuş seslerini ta yüreğinin içinden, her şeye rağmen görmezden gelebiliyorsan hatalarını, affedebiliyorsan dostunu, düşmanını...  Kayda değer bir gün olmalı...

Şükretmek, şükretmeyi bilebilmek en büyük erdem aslında...

ferkul

12şubat2010