Bu Blogda Ara

13 Nisan 2018 Cuma

ikiyi bir iken yaşamak

Belki de en iyisi saksıda çiçek olmak
Ya da bir sevdaya şiir, olmak
Ve hatta bir güvercin kanadında gökyüzü olabilmektir, belki de sevmek.
Kurutmaktır bir çiçeği dalında.
Sonra
Kokusunu aramak bir ömür boyu.
Kurumuş gül, kokar mı?


Ya da en iyisi bir "ferkul" dan "fatma" çıkartarak şiirin tam ortasında noktayı koymak, belki de tam da sonuna az kala bir nakarat tutturmaktır maharet. Gidebildiğinden fazla yolda yürüdüğünü, sayabildiğinden fazlasını çıkarttığını, bölündüğünü, toplanıp bir arada çarptığını da unutup, yorgun bir kıştan bahar yaratıp çiçek açtırmak bir ağaca.


Matematiği de çıkarıp anılardan, güzeli bulmak ve en iyisinin iyisi şiire dönmek? Kimbilir daha neler vermek gerek kendinden bir sen yaratabilmek için? Masumiyet ve samimiyetten ve belki merhametten çoğaltmak gerek sanırım. Biraz da olsun sevebilmek için insan denilen yalanı.


Kendin olmaktan geçiyorsa mutluluğun yolu, gülümsemekse aynadaki yüze, ve sevmekse dostun gülüşünü, düşmanın bakışını bile, değer belki de bir silgi ile çizip atmak bütün yaşanmışlıkları. Eksisiyle artısıyla, kırgınlığı da hatta ve kırılmışlıkları da. Affetmeyi de kendinden bilmek ve hatta milyon kez yanılsan da yine, yeniden inanıvermek her söylenen yalana. Sonunu bile bile olsa da ladeslemek kendini, en baştan ve sil baştan başlamak, yeni doğmuş bir bebekmişcesine her doğan güne.


Başladıysan bir yerden, tamamlanmasa da yarımların, sıfırdan bir, iki olmayı başarmak mümkün mü?


Kendinden bir çok SEN olabilmek, ve ikiyi bir iken yaşamak?



Kimbilir?...



.


ferkul

Hiç yorum yok: