dost

Bazen kendine sığınmak kadar, kağıda dökülüp saçılmak iyidir. Beyazdır, saf ve yalın, yalansız çizdirir harfleri. Eskitmez sevgileri. Yanıltmaz seni. Sen ona, o kaleme sarılır, bir elinden diğerini tutarcasına arkadaş olur yalnızlığına.


Öylesine, biteviye dökülür harfler. Sudan ucuz, gerçekten pahalı. Hayali de , düşü de kondurursun baş ucuna. Dizilir önüne kırılmışlıklar, sevinçler, yaşanmışlıklar, yaşamdan çalınmışlıklar.

Yazılır yaz/g/ı, gökte yıldız toplar gibi. 

Kağıt da ağıt da sen olursun. 

Kalemse, birebir kucaklar seni, sığındığın en zararsız dosttur.

Böylesi dostu bulduysan, gerisi boştur.


.


ferkul