Kapatma!...

 

 

 

Şimdi sen ellerini yıkayınca geçecek sanıyorsun ya. Yüzünü, parmak aralarını. Kokusu ruhunda. Dokusu teninde. Dilinde, düşüncende. Arınmak öyle kolay mı?
Temiz tut , kirletme.

Uyuyunca geçer sanıyorsun ya şimdi. Rûyalar ve düşler arasında bir kâbus o pembe dediğin. Aç gözlerinin kapaklarını. Uyanık ol.
Karartma.

Dik tut, eğme başını. Yer demirse, gök bakır. Su akışta, taş yerinde ağır. Son dalın da kırılsa, kurusa da ırmağın, dağılsan da darmadağın.
Yıkılma.

Başı karlı olur yüksek dağların. Birer inci gözyaşların. Savurma deli rüzgâr elinde. Sar sarmala, tut bir elinle diğerini. Buluta dokun, umuda tutun. Sarıl çiçekli yorganına. Seni, sana bırakma.
Ağlama.

Şimdi sen bitti sanırsın ya. Tükense de bütün umutlar. Biraz nefes, bir parça mavi, saklansın avuçlarında. Mevsim dediğin bir rûzinigâr. Kıştan sonra bahar. Açılır bir ışıkla kapılar. Az aralık bırak.
Kapatma!...

.........................................

ferkul

9 temmuz 2020
02.50