kendim olmak

 

Kimsenin okumadığı kitaplar yazıyorum. Kimsenin duymayacağı feryâtlar içimde. Şiirler okuyorum, sonra uzun uzun cümleler kuruyorum beyaz satır aralarına dizelenmiş sıra sıra. Siyah harfler, noktalar, virgüller, sorular en çok...

 

Kendime bile söylemekten çekindiklerim, çırılçıplak bir beden gibi. Yürek ortada. Yalın ve yalnız yürüyorum şiir sokaklarında.

 

Duymuyorsunuz.

İşitmiyorsunuz.

 

Öyle yazıyorum, öyle medet umar gibi satır aralarından, başlıklar süslüyorum hüznün renkli yüzüne. Çiçekler beziyorum gözyaşımdan kokulu.

 

Görmüyorsunuz.

 

Kimsenin yürümediği yollardan yürüyorum. Kimsenin geçmediği sokaklardan ürkmüyorum.

Selâm bile vermemem gerekenlere, 'nasılsın' demeyi 'zûl' görene, hal hatır soruyorum. Kırılıp, üzüldüğüme, parça parça lime lime edene, gülümsüyorum. İyi dileklerimi sunuyorum.

 

Sahi, ben salak mıyım neyim.

Bilmiyorum...

 

Başım bana ağır. Yüküm yüreğe sağır. Hüzün bedene kahır. 

 

Tam da göğsümün ortasında, bir sorun var, biliyorum.

 

Yine de kendim olmaktan vazgeçemiyorum.

 

.............................

 

ferkul 

 

19 Aralık 2020

01.14