sevdâların rengi gri

 

Sahildeyim. Biraz deniz sesi, biraz huzur. Biraz aşk almak için dalgalardan. Hava güzel, sanki bahar çalınmış gibi kıştan, kardan, sert esen rüzgârlardan.

Bir portatif masa. İki sandalye, üzerinde mumlar, şamdan ve kırmızı güller. Dalga ve mavi eşliğinde genç bir çift. Sanırım doğum günü veya sevgililer gününü kutluyorlar. Ne güzel, dedim nasıl seviyorlar birbirlerini. Ne hoş bir ortam oluşturmuşlar aşklarına.

 

Benim gibi sevdâya ve aşka aşıksanız, gülümsememek mümkün değil, böylesi sevmeleri görünce. O kadar kalabalık ki sahil, sosyal mesafe kaidesine uymak mümkün değil. Yine de olabildiğince mesafeli oturmuş insanlar.

 

 

Benim de yerim bilerek olmasa da, düştü yanı başlarına.

 

Arada iki metre mesafe olmasına rağmen, dinlemek istemesem de illâki kulak misafirliği, kaçınılmaz bu kadar yakınsan... Önce sevimli gördüğüm halde bu çifti, (ister istemez) öylece dalga seslerinin yanında dinlerken, "Cık cık' dedim kendi kendime seksenlik ihtiyarlar gibi. İtici gelen bir muhabbet, o güzel konsepte yakışmayan bir sohbet... Hoşuma gitmedi. 

 

 

Demek ki, hiç bir şey göründüğü gibi değil. Parlak kırmızısına aldanıp, kanı can sanmak gibi. "Sen şöylesin, ben böyleyim. Şunu neden yapıyorsun, bunu niye öyle yaptın?.. Goygoy bile yapamıyorum sana." (Goygoyculuk da nedir yahu, bir tür şaka yapamıyorum mu demek?.. Hayret, dedim bir ara sevdâların rengi bu kadar da gri mi?..)

 

 

Madem öyle bir ortam oluşturdunuz, sevgiden, sevdâlardan geçsin diliniz... Konuşmadan anlaşsın yürekleriniz. Öyle bir bakın gözlerinizin içine. Şikâyet de, nedir?

 

 

Sevgi varken, olduğu gibiyi, yüreğe girdiği şekliyle sevmek varken, neyi, neden değiştirmeye çalışırsın?.. 

 

 

Şekilcilik dışımızı da geçmiş, ruhumuza işlemiş biz farkına varmadan. Ahir zaman sevdâları açılması zor kapalı bir kutu, yürekler taştan bir kuyu.

 

 

Anın tadını çıkartırken neden bulanır su?

 

 

 

Anlamadım gitti.

 

 

....................................

 

ferkul 

 

11 şubat 2021

17.38