Uzun zaman oldu

 

Uzun zamandır bir yolculuğa çıkmadım. Bir çiçeği koklamadım meselâ. Öyle sonsuz yürüyüşlere de çıkmadım, gördüğüm her ağaçtan bir yaprak kopararak, aşınmadı kaldırımlar ağırlığımdan. Tanımıyor da artık beni, hüznüme aşînâ olan o sokaklar. 

 

Uzun zaman oldu, bir çocuğun başını okşamadım. Hiç tanımadığım birine, 'merhaba', demedim de. Geçip gitti hep insanlar, arkamdan, önümden, yanımdan, yöremden, bakmadım bile hiç gözlerine. Ne giymişler, giymemişler mi, yüzlerindeki maske saklayabilmiş mi yüreklerini, umursamadım da. Köşedeki yaşlı ayakkabıcı amca da görünmüyor artık, gülümseyen baş selâmları eksik. Köşe başları, ortaları, sonları hep yaralı. Eksileli, çoğaltmayalı, sarmayalı yaraları çok oldu.

 

Uzun zaman oldu, çook uzun. Unuttuğum kendimi, satır aralarına bırakmayı saatleri de. Gülümsemeyeli de doğan güne. Yıldız saymayalı çok oldu samanyolundan, kaydırmadım da kuyruklusunu. Kuyudan çıkartamadım Yusufu. Züleyhâ da unuttu sevmeyi. Artık herşey durgun bir su.

 

Uzun zamandır şöyle gürül gürül akan bir dağ çeşmesinden ve şelâlesinden su da içmedim. Gözlerimi kapatıp da görmedim hiç kendimi suyun aynasında. Dinlemedim beni, kapattım yüreğimi içimdeki susmak bilmez 'O' sese. Kapıları çalmayalı, açmayalı çok uzun zaman oldu, kilitler kırık. Kapı kolu elimde. Sesinde huzur bulduğum, ruhuma iyi gelen insanları da görmüyorum artık etrafımda.

 

 

Uzun zamandır, uzuun zamandır hasretim bir dost gülüşüne. Şöyle bir hasbihal etmeyeli de çok oldu kendimle. Yüzleşmeyeli hiç gecenin sessizliğinde kalemle. 

 

 

Uzun zaman oldu, çok uzun.

 

......................................

 

ferkul

 

26 şubat 2021

00.30