yaşamayabileydim

adım adım,

odaları dolaştım,

çok gezdim, çok yoruldum

siyahtı, kurşun gibi

belki kalemdi

belki silgi

silgi olsa silinirdi

yok, silgi değildi.

hesabını bileydim

çözer miydim ki!..

hep saydım;

bir iki, bir, iki

üçe geçemedi ritmik saymalarım

bir iki, bir iki,

bit _miyor ki

sonsuz benim rakamlarım,

yazdım ,yazdım

hep bir iki, bir iki


küçüktüm,

boş bir sayfa açtım kendime

bir kare çizdim,

güzeldi, içi boştu,

vazgeçtim,

üçgene çevirdim yüzümü

üçgenin kenarları da

bir iki, bir iki,

üçe dönmüyor ki

bir türlü

benim sayfam dolmuyor ki!..

gençtim

yeni bir sayfa çıktı önüme

güzeldi

hem de büyük,

kalemim sığmadı içine

bir altıgen çizdim,

kırmızı köşegenler

bir kız koydum sarı saçlı

bakışı maviydi

baktım sığmadı içine

bir beden büyük geldi

zaten biraz şişman mıydı, neydi

silgiye yenildi...

zamanı geldi, çizmeliydim

kimbilir

belki şarkı da söylerdim

bir dikdörtgen,

bir daire

ne şarkıya benzedi

ne yolu geçti sevgiden

bir çizgi çektim

silindi


şimdi rakamlar geçiyor önümden

bir iki

bir iki, bir iki...

sevmedim zaten hiç matematiği

çıkamadım işin içinden

çözülmüyor bu denklem,

sonu gelmiyor ki

hep bir iki, bir iki,

yaşamayı bileydim

üçe geçebilir miydim ki!...

rakamsız

çizgisiz

kalemsiz

yaşayabirmiydim ki!...

ferkul 27 ocak 2008..01.45