Yaşanan her günün bir adı ve ruhu olduğuna inananlardanım. Hatta her anın, saatin ve saniyenin anlamına da. Nasıl pazartesi ruhunu çalışanların sendrom olarak atfettiği gibi, her günün de, duyan ve hissedebilen bir insana söylemek istediği çok şey olduğunu düşünüyorum .
İster gülümseyen bir gün ve saat, isterse ruha kötü gelen saniyelerle de dolu olsa, her gün yaşamdan gidiyor çünkü. Giderken de iyi bir izi, ferah bir kokusu olmalı. Zorluklar, istemsiz yaşanan olumsuzluklar yıldırıp usandırmamalı.
Fırtınayı güzelleştiren bir gökkuşağı, kıştan sonra baharın çiçeklerinin şendendirdiği ağaçlar, ruhun derinliğinde unutulmamalı. Renkler içinde siyahın da bir anlamı olduğunun farkına varmalı. Hayatı renkleriyle ve mevsim farklılıklarıyla bir bütün olarak, duyumsamalı, hissederek yaşamalı. 😊
Ve her yeni güne ruha iyi gelen bir isim koymalı.
"Cumartesiye" şiir demeli meselâ. Nasıl Cuma'nın hayrı varsa, pazarın da aile olmakla eş değeri var. Kardeşlikle, bütünleşmekle ve dostlukla da. "Salı' nın sallandığı hikayesi de salıya hakaret gibi aslında. Çarşamba'yı sel alması hikayesi ise baştan sona bir masal.Onlara da anlamına uygun bir güzellik kondurmalı.😊
Âna anlam katmak elimizde. Hayata gülümseyen bir mânâ yüklemek de ruhumuzda. Yaşama bir tad, anlam ve ad kondurmak da var olmanın borcu, olmalı.
Duyarak , hissederek, görerek ve gülümsemeyi unutmayarak, yaşayabilenlerden olmak dileklerimle.
.
ferkul
Kayıtlar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder