düş serptim kanatlarına

Üç kuştu, saya saya, azar azar, ekleyip çıkarta çıkarta, kimi zaman gülerek, kimi zaman hüzünle, biriktirdim avuçlarımda. Biri dündü. Uçtu gitti hüzünlerle. Yağmurdan ve fırtınalardan aldı nasibini, üşüdü kanat uçları. Hüzünden gayrisi yalandı. Hiç sevmedi ne yalanı, ne yalandan sayılanı. Halbuki yalanlar da ömürdendi.


Bir diğeri bugün. Saydım saydım hepsi hepsi bir tane. Her bir kanadına umut taktım tek tek, usanmadan, bıkmadan, kendimden ve ruhumdan eksilterek. Giyindi, kuşandı sabır atını, umuda ve hayale verdi kendini. Her saat başı, beklemelere, özlemlere; güzel günlerin, adı var, sanı var olan dostun, yârin ve yarenin, kadirden ve kıymetten bilenin yüreğini kuşanmıştı her bir tüyü. Beklemenin bin bir türlü ötüşüyle, uçuverdi kırık camdan dışarı.Halbuki beklemeler de ömürdendi.

Birinin adı yarın, düş serptim kanatlarına. Rengârenk her bir tüyü. Çoğaldıkça azalan, azaldıkça bende ve sende biriken. Bizden başka kelime söylemekten imtina eden. Hiç tükenmeyen, tüketmediğimiz, hiç gelmeyen o yarınlar. Rengi çok, kanadı çok, ruhu coşkun düşlerle uçuşa geçiyor her gün düşündürdükleriyle. Düşledikçe sayılamayan saatlerde çoğaldı.

 Hani düş de ömürdendi?

Üç kuş idi. Başımda, omzumda ve sırtımda kanatlandı, uçuverdi. Halbuki üçü de benden değil miydi?...
.



ferkul 

13 kasım2018