Bir yürüyüşe çıksam

Bir yürüyüşe çıksam, unutsam saati, dakikayı, olanı, olmuşu, olacağı. Olup da olamayışı. Unutsam ocakta demlenmiş çayı, bir türlü pişmeyen aşı, unutsam kendimi bile.
Adım silinmiş bir yazı. Adım dipsiz bir kuyu, yürüsem yürüsem ömür boyu.
Yalnız ben ve sokaklar, evler, kaldırım taşları.

Ve ağaçlar, bir dal koparsam her biri bin yıla dair. Elimde oynasam, parçalasam, bütünleştiremeden şekil versem, sonra bir yaprak daha. Yapraklar dile gelse her bir adımda dökülse parmak uçlarımdan düşünceler. Yürüsem, yürüsem...

Dinlesem serçenin dala aşkını. Dalın ses verişini rüzgârla. Utansam sevmeyi bilmeyen yüreksizliklerden. Utansam yalandan, dolandan, sahtelikten ve vefasızlıklardan. Dile gelse sevdalar, dile gelse kaldırımlar, umut olsa, sayamadan geçtiğim her bir taş.


Bir yürüşe çıksam, unutsam dönüş yolunu bile. Ellerimde gökyüzü, gözlerimde her mevsim bahar, leylaklar, sümbüller ve güller .


Yürüsem, yürüsem.

Yürüsem...



.

ferkul


26 haziran2019
20.05