lîsanı yok

Bütün şiirler beni anlatıyor. Bütün yollarda ayak izim. Şarkıların nakaratları benim. Her harfin sesindeyim, her sesin alfabesinde çınlıyor kulaklarım. Hece hece hüzün kokusu sükûtum.

Yazmadan, konuşmadan, susmadan, bağırmadan, söylenmeden, söyletmeden, hatta sevilip de sevmeden, kendime bile bir ''hoşçakal'' demeden; ' hiç ' denilen çizgide dosdoğru yürümek istiyorum.

Bugün kırık bütün kelimelerim. Bu akşam bir başka şiirlenmedeyim. Tırmanmaktan, tırmalanmaktan usandı ruhum. Çareyi gitmekte buldum. Yürümeden, adım bile atmadan koşar adım sürüklenmedeyim. Yokuş aşağı yuvarlanır gibiyim. Ki , o yokuşlar benim çizgisiz yolum. Dili yok, lîsanı yok ahvâlimin.

Yorgunum...


.........................

ferkul 

3 mart 2020
21.25