Zordur

Zordur, düz bir çizgi üzerinde yürümek sırat köprüsünden.Yalın ve yalnız adım adım sürüklemek ayaklarını. Ve düşmeden çizgi çizgi, fersah fersah yılların içinden geçip gitmek. Bir filmin hızlı sahnesinden geçer gibi, izlemek dışarıdan hayatı.


Zordur zemheri ayazından çok ağustos sıcağında üşümesi parmak uçlarının. Sıcak bir merhabadan mahrum yürek aramak boşuna, yalansız, dolansız. Temiz bir yüz aramak masumiyetle, imkânsız. 

Düpedüz bir çizgide inceden inceden, hüzündür en çok ellerini, kollarını bağlayan.

Zordur, mevsimsiz gülüşlerin kucağında sükûnet. Ne tarafa baksan gurbet.
Ne tarafa baksan hasret... Nereye gitsen sen!..

Zordur , doğru yolda yürümek. Seni senden alır da geri vermez bir türlü geceler. Sabaha varmaz karanlıklar. Aydınlığı unutursun. Unutursun unutulmuşlukları, canından can koparmışlıkları, dostu , düşmanı, yâri, yareni. Vefasızlığın adresi belli mi?

Bağrında bir yumruk acısı dil , göz göz yalnızlıklar ...

Zordur, seni senden alan bütün yol çizgileri. Dönüşü olmayan sokaklar geri vermez hayalleri..



Gün ışır.


.

ferkul


3 ağustos2019
03.56