Hissetmeli...

Aslında hayat, sadece duygulardan ibaret.

Ve ekmekten , sudan ve kuşlardan.

Hayâllerden ve düşten. Belki de hayâ etmekten. İçine söyleyip dışına söylemediklerinden. Sustuklarından. İç geçirip de, yutkunur gibi yuttuklarından.

Sonunu getiremeyip de tam ortasında kalakaldıklarından. Yarımlıktan ve tamamlanmamış bir gri boşluktan. 

Sonra güneş, ışık ve aydınlık ; bir özlemdir. İçeride donduran bir zemherî, dışarısı yangın yeri. Bir parça mavi, biraz dalga; biraz deniz. Neler düşündürür, neler geçer içimden bir bilseniz.

Aslında hayat, düşleyip de düşmekten de ibarettir. Koca bir kuyu, kuyu içinde ipi kopmuş bir kova. Çek çekebilirsen, çektikçe su sesi, yankı ve akîs ; bir de yüzüne vuran ayna, bakabildikçe ...


Sayabildikçe günleri, hep de bir pazartesi. Hep de böyle ; akşam üzeri...


Sayabilmeli.
Duyabilmeli.


Hissetmeli...


............................


ferkul


14 nisan 2020
21.35