anladım..

Çocuktu, daha küçüktük dedim.

Gençtir, bir deli rüzgârdır başından atamadığı. İyileştirir, düzeltir zaman her yarayı, geçer gider mevsim gibi. Kimler, neler geçmedi ki... 

Alışırsın, katlanırsın, birlikte sarılır, barışırsın. Güzel günler sabırla; yakın. 

Yaşlıdır; "görmeyip de duyma ne kaybedersin? Bulsan da çatlağı; at elinden kırık bardağı, yeter ki kanamasın yürek duvarı", dedim.

İnsan hatalarıyla, eksikleriyle insan... 

"Hoşgörmek senin tabiatında var. Hem üzgündür, dertlidir depresyondadır. Bir sebebi vardır her kırılışın ki, belki bir hatan da olur senin de göremediğin, belki de geçerlidir mazereti ", dedim. Türlü türlü mazeretler aradım, bulduğum da çok oldu, bulamadığım da sebebsiz gücenişleri.

Anladım ki geç de olsa; Unutmuşum kendimi, saymamışım bensiz geçiveren saatleri, saniyeleri, yılları. Bakmamışım hiç aynalara, sayılmamışım; en çok da kendimden hiç, başlamamışım..
.
Sahi ben de küçüktüm, gençtim, yaş aldım, niye kırmadım da, hep kırıldım?...


Elli yaşımda anladım...

............................

ferkul

15 mayıs 2020
00.35