biliyorum.

Bekliyorum. Bir yerde birinin açtığı el, bir çocuğun gözyaşı belki, bir ninenin diline düşen áh, bir mazlûmun tefekkürü, belki de içimizden birinin ettiği duâ kurtaracak bizi, biliyorum.
Rahmet zamanını bekliyor, yağmur gibi saracak yolları, sokakları; evleri ve insanları, ruhları. Geçecek , bitmek tükenmek bilmeyen bu zemherî ayları. 

Renkli bir sabaha uyanacağız. Kırmızı, mavi, pembe, beyaz güller açacak yeniden; koklayabildiğimiz. Mutlu günler göreceğiz; dokunabildiğimiz...

Kuşlar cıvıl cıvıl pencerelerimizde; fesleğen kokuları menekşelerle yarışırken, neş'eli şarkılar söyleyecek çocuklar caddelerde. Sokaklarda eli öpülesi dedeler, bastonlarıyla tempo tutacak nakaratlarına. Deniz dalgasıyla, gök mavisiyle kuşanacak yeniden. Uzun yürüyüşler yapacağız kırlarda, bahçelerde aşk kokulu dallar sarılacak ağaç köklerine. Daha bir direnerek tutunacağız umutla; hayata.


Bekliyorum. Gelecek o şiir bir gün mutlaka, biliyorum.

Biliyorum, biliyorum.


Bekliyorum. ...

.........................

ferkul 

13 mayıs 2020
03.55