Artık, onca yaşanandan sonra, kötüye ve kötülüklere, afet ve yangınlara, "alışmak" tan ve "kanıksamak"tan, korkuyorum.
Allahım herşeyin olduğu gibi, sonumuzun da güzelini versin. Ne kadar acı, ne kadar vahim bir olay , çok üzücü gerçekten.
Kaybettiğimiz herkesimiz için Allah'tan rahmet Yangından sağ çıkanlar için de sabır ve metanet , diliyorum.
Geçmiş olsun Bolu..😢
Geçmiş olsun Kartalkaya...😢
İnsan, her şeyden sonra ve bir çok şeyden önce
Öğreniyor
Kuş olmayı, bulut olmayı, kendi yağmurunda ıslanabilmeyi, yara sarmayı, kanat takmayı. Tek başına bir dağ olmayı, yıkılmamayı.
Bütün haykırışlar içinde
Sükût olmayı.
Ses üstüne ses olmamayı.
Hiç bir şeyden ve her şeyden anlam çıkarmamayı. Manâsız ve tek düze, yaşamayı. Böyle yaşamaklardan şikâyetçi olmamayı.
İnsan işte
Öğreniyor, unutmayı...
Öğrenmeyi bilmemeyi, bilmekten haz etmemeyi.
Sorgusuz, sualsiz, kavgasız, sakin , sessiz, biteviye saatlere ve günlere alışmayı.
Aynadaki yüze,
Gülümsemeyi
İhmal etmemeyi...
..................................
ferkul
5 ağustos 2024
2335
"Eğer bir şey anlamlı değilse, gerçek de değildir. "
demiş biri...
Ne kadar çok "manâ" aramakla geçiyor ömrümüz.
Halbuki
" anlamsızı anlamlandırmak bizim işimiz, değil" derim hep...
Aslında
"Sevgi", yoksa, sen de yoksun
"Emek", yoksa, hiç olmamışsın.
Umut ve sevgi, hiç tükenmeyen bir membá içimde.
Tınısı bir bardak çayın deminde.
Ve rengi bir kalem ucunda.
Bazen coşkulu, bazen isyankâr, sitemli. Bazen yerle bir ediyor bir dağı. Bazen de minik bir yokuştan yükseltiyor zirveyi. Körelmiş, yıpranıp yıkılmış, dağılmışsa da. Her daim mavi. Her daim kan kırmızı. Sabahı doğuran, akşamı batıran güneş gibi.
Hem acılı, hem sancılı, hem de biraz da şakacı.
Bir parça da oyuncu, bir öyle bir böyle dönüp duran su değirmeniymişcesine, bir ileri, bir geri. Seyr-ü seferde hep bulutu, yağmuru ve karı.
İçim dışım hep o gökkuşağı...
....................
ferkul
10 Ağustos 2020
11.50
İnsanın şükredecek bir şeyleri,
Olmalı...
Bir oğlu, bir kızı, bir yarî, bir yâreni. Bir dostu, bir kardeş bildiği, hiç tanımasa da yüreğini açabildiği bir kapısı. Yalansız , riÿâsız sevmeyi ve sevilmeyi, kadrin ve kıymetin manâsını bilebilen , bir kalbi...
Hiç biri olmasa da, bir koltuğu, kanepesi, divanı, yere serdiği bir döşeği. Başını koyduğunda huzur bulduğu bir yastığı. Uykuya daldığında görebildiği pembe bir ''düşü". Aralıksız uykusu.
Sabah kalkınca aynadaki yüze gülümsemesi. İnsana, hayata, ve yaşamaya dair umudu.
Bir çok teşekkürü olmalı insanın. Yürüdüğü yola, bastığı kaldırıma, taşa toprağa, günü aydınlatan güneşe, ansızın bastıran yağmura, yağmuru oluşturan buluta.
Şükretmeyi bilmeyi nasip edilen bir yüreği, olmalı insanın. Kaysa da, karanlığa ışık olan yıldıza ,
bir hilâle, bir yarıma, bir dolunaya dönüşebilen ayarsız 'ay'a bile...
Bir şükür, çok şeyi değiştirir
Görüp de , bakar mısınız
"Şükretmez misiniz?..."
.......................................
ferkul
13 ağustos 2024
Belki bir kuş konar başucuna,
Belki de bir dost gelir,
Bir çay koyar tavşan kanı,
Kucağında sevgiler.
Unutursun dünü, yarını,
Olmuşla, olmayanı
Ömürden ömür çalanı,
Nasibi doldurmayanı...
.
Hepsi biter.
Her şey geçer.
.
Gülümse.😊
........
ferkul
.Bu sabah erkenden uyandım
Ve, dedim ki kendime;
"Her zamanki balkonumda, her zamanki koltuğumda, karşımda her zamanki ağaçlarım, elimde demli çayım, bir ucu kırık kalemim, her zamanki gibi , oturuyorum.
Mevsim sonbahara kaçmış bir yaz. Gözlerim yine görünmeyen bir ufukta, mavisi açık, bulutları beyaz.
İçeriye açığım, dışarıya kapalı. Bütün pişmanlıklarım, sevdâlarım, hatalarım sıralı.
Susturdum işte şimdi, içimdeki "o" sesi. Sildim lûgatimden adının baş harfini.
Temizleyip pakladım elimdeki kiri.
Dışarısı ka/a/balık, dışarısı, zifirî. "
Kendim de dedi ki bana"
"Bir tek Allah, sana yeter, hiç tükenmesin umudun. Sen, böyle, mutlusun."
Sükût ettik birlikte.❤️
Şükür , hamd ve selâm ile...
*
(Hava da Antalya normallerine göre, hafif esiyor muydu ne..🙃)
...............................
ferkul
14 eylül 2024
10.51
Kırmızı panjurlu bir evim olsun diliyorum kapısı dışarıya kapalı.
Pencere önünde hercai mor menekşeler, sümbüller... Sardunyalar kaplasın üstünü. İstediğim zaman açayım kanatlarımı, istediğim zaman kapanayım kapaklarla. Küçük bir bahçesi olsun, fesleğenler, naneler, güller...
Açsın baharda badem çiçekleri, erikler. Yazın haberini versin istiyorum yalnızca samimi, beyaz, pembe çiçekli ayvalar.
Bir salıncak demirinin tınısı konuşsun rüzgârla. Bir tekeri kırık bir çocuk bisikleti, gülümsesin kahkahalarla.
Güzde Kasımpatları selâmlasın yüzümü . Sabah çiçekleri kucaklasın günümü, akşam çiçekleriyle aydınlansın yıldızlar.
Taçlansın, ruhum
Geri gelsin çocukluğum.
"Tarhana çorbası, içilecek illa ki", desin yine babam, sobada fokurdayan çaya inat. "Yufka yiyilecek, beyaz ekmek değil.."
Gülümsesin sevgiyle anneme. Annem de onu kucaklasın bakışıyla. Kardeşlerim, altısı birden yalansız, riyâsız, menfaatsiz, hırssız,
bencillik bilmeden, saflık ve temizlik dolu yürekleriyle otursun sofraya. Sofra kaplasın evin içini, dışını.
Renklensin dünya. Kaplasın her yeri bir beyaz ışık , yansısın bacadan tüten dumana. Selâmlasın kırmızı panjurları, tınısı göğe yükselen salıncak rüzgârını, bahçedeki çiçekleri, bütün sevgisiyle...
Her yer pembe,
Her şey neş'e...
Değişsin çocukluğum
Umuda kanat açsın ruhum.
Oysa, ne bacada tüten duman vardı, ne kırmızı panjurlar. Ne samimîyet, ne masûmiyet.
Herkes kendi kavgasında
Kendi yalnızlığında şimdi...
..................................
ferkul'dan
16 eylül 2024
20.20
( Ama ben yine de , istiyorum
Kırmızı panjurlu bir evim olsun diliyorum kapısı dışarıya sonsuza kadar , kapalı... )
Kayıtlar
Tüm Yorumlar
