Artık

 Hüzünlü cümleler kurmayacağım  artık,  

Mısra mısra mutluluk saçacak yazdıklarım. Umut dolu şiirler kucaklayacak kalemimi.  Güzel günlerden söz edeceğim kanadı kırık kuşlara,  bahar renkli bir gökkuşağı çizeceğim göğün en uç noktasına.  Çiçekli basmalar giyip ,  al yazmayı takacağım boynuma. 

Neşeli şarkılar söyleyeceğim bendime. Gülen yüzler dolup taşacak aynalardan odama, mis kokulu fesleğenleri alıp içeri, donatacağım duvarları.

 Şimdi, şu an ve bir dakika sonrası

Kimseyi ve hiç kimseyi , kadirde  kıymet bilmeyeni,  gözümde sözü olmayanı salıp gönlümden dışarı,

      Gökyüzüne  koşuyorum.

  

     Umuda ve sevgiye yelken açıyorum.

Yaralarımı sarıyorum.

      Artık,  kanat çarpıyor kuşlarım.

    Çünkü,    " kendimi "  ,   seviyorum

İlk önce , bunca yıldır  hoyratça kırıp dağıtıp parçaladığım  "benden"  özür diliyorum.

  Sonrası, bir sonbahar yaprağının hikâyesi.

       İşitiyor musunuz?

                           Dinleyin, 

Rüzgârda,  şarkılarımı söylüyorum...

        Bütün renkler benim

Gökyüzünü maviye, boyuyorum...

                                .....................................

 

                                                                  ferkul 

                                                       2 Kasım 2024

                                                                12.00