Umut ve sevgi

 

Umut ve sevgi, hiç tükenmeyen bir membá içimde.

Tınısı  bir bardak çayın deminde.

Ve rengi  bir kalem ucunda. 

Bazen coşkulu, bazen isyankâr, sitemli. Bazen yerle bir ediyor bir dağı. Bazen de minik bir  yokuştan yükseltiyor zirveyi. Körelmiş, yıpranıp yıkılmış, dağılmışsa da. Her daim mavi.  Her daim kan kırmızı. Sabahı doğuran, akşamı batıran güneş gibi. 

Hem acılı, hem sancılı, hem de biraz da şakacı. 

Bir parça da oyuncu, bir öyle bir böyle dönüp duran su değirmeniymişcesine, bir ileri, bir geri. Seyr-ü seferde hep bulutu, yağmuru ve  karı.

İçim dışım hep o gökkuşağı...

....................

ferkul

10 Ağustos 2020

11.50