Olsun...

 İnsanın şükredecek bir şeyleri, 

Olmalı...

Bir oğlu, bir kızı, bir yarî,  bir yâreni. Bir dostu, bir kardeş bildiği, hiç tanımasa da yüreğini açabildiği bir kapısı. Yalansız , riÿâsız sevmeyi ve sevilmeyi, kadrin ve kıymetin manâsını bilebilen , bir kalbi...

Hiç biri olmasa da, bir koltuğu, kanepesi, divanı, yere serdiği bir döşeği. Başını koyduğunda huzur bulduğu bir yastığı. Uykuya daldığında görebildiği pembe bir ''düşü". Aralıksız uykusu. 

Sabah kalkınca aynadaki yüze gülümsemesi.  İnsana, hayata,  ve yaşamaya dair umudu.

Bir çok teşekkürü olmalı insanın. Yürüdüğü yola, bastığı kaldırıma, taşa toprağa,  günü aydınlatan güneşe,  ansızın bastıran yağmura,  yağmuru oluşturan buluta.

Şükretmeyi bilmeyi nasip edilen bir yüreği, olmalı insanın. Kaysa da, karanlığa ışık olan yıldıza , 

bir hilâle, bir yarıma, bir dolunaya dönüşebilen ayarsız  'ay'a bile...

Bir şükür, çok şeyi değiştirir

Görüp de , bakar mısınız

                    "Şükretmez misiniz?..."

                                          .......................................

                               

                                                                         ferkul 

                                                    13 ağustos 2024