Güzel günlerden geçiyorum. Güneşli günlerden... Işık ışık, damla damla yağıyorum dünden arınmış sabahların aydınlığına. Gün ortası sevinçlerle dans ediyor hayallerim. Artık akşamın karanlığında seçiliyor yüzüm. Gülümsüyorum bütün rağmenlere. Ateş böceklerinden daha fazla "şen" gönlüm..
Şarkılar dinliyorum, nakaratları ezberimde, ferdisi, orhanı, müslümü geçip gidiyor, tarkanı, ahmet kayayı. Her biri bende ama, hiç biri senli değil bundan böyle. Zaten şarkı dediğin, geçip gittiğin yol, bastığın toprak, değil mi. Acıtmıyor artık hiç biri ciğerimi, yaralayamaz artık kimse benim kalbimi.
Gidenin sedâsı, gönülde kalamayanın cefâsı da kalmadı artık. Siliniyor bir bir siyah renkli anılar. Vazgeçmiyorum sevmekten, merhâmetten, inanmaktan ve duadan. Çünkü bu sevgi ve bu iyilik, beni ben yapan. Varsın siz düşünün, karanlık ellerinizi yıkayacak suyu bulabilecek misiniz, çöl ortası ıssızlığınızda. Aydınlanır mı akşamlarınız, karanlığınızda. ..?
Yeni, güzel günleri kucaklıyor umutlar. Ellerim diyorum, ellerim, parmak uçlarım, ilk kez zemherî değil. Aynadaki yüz, benim mi diyorum, bu ışıldayan gözler kimin?
Kim bu elli dördünde gözünün kenarındaki kırışığa, saçındaki aklara gülümseyen kadın..?
Gül yüzlü can dostlar, çay meclisinde, köpüğünde sevgiyle tatlılaşıyor acı kahveler.
Şükürler ediyorum, hamd-ü senâlar.
Acaba böyle miydi o hep beklediğim yarınlar...?
...................................................
ferkul
10 haziran 2022
O2.39
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder