Ellisinden sonra toprağa değdiyse elin, yetiştirdiğin marulu çiçek gibi sever, ağaç yaprağı gibi büyütür, dokunmaya, koparıp yemeye kıyamazsın🙂
***
Sevgiler de böyle değil mi?
Hayat, çiçeklerin koparılıp dalından kurutulmasıyla meşhurdur.
Çiçeğe olmaz olan, dağılır, parçalanır, kurur sanırsın. Sonra bir bakarsın hiç ummadığın yerden, taş duvar arasından fışkırır, çıkıverir karşına, gülümsetir seveni. Siz, kuruyan ve kararan kalplerinizle kalırsınız.
Kalbinizde büyüyen çiçekleri koparıp kurutmayın.
Çiçektir, sağlam tutunduysa kökleriyle toprağa, yaradana, yeniden doğarmış gibi daha bir
ışıkla rengârenk sunar kendini evrene, sevene. Kokusu ve duruşu sadece sevmesini bilene.
Sevmeyi ve sevilmeyi topraktan ve kuruduğunu sandığın çiçeğin yaprağından öğrenmeli.
İnsan dediğin zaten, kadir kıymet bilir mi...?
.....................................................
ferkul
4 temmuz 2022
15.10
Kayıtlar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder