Arasıra _ bazı bazı

Arasıra yaşadığım da doğrudur.

Sevdiğim de ekmek kokan elleri, içtiğim de bir bardak dost çayını, seçip arındırıp hem de yıkayıp kuruttuğum da doğrudur, zemheriye direnip de yeşil kalmış bir kaç dal fesleğeni.
Arasıra nefes aldığım da doğrudur. Şöyle içten ve samimî, kokladığım havayı. Dosta benzeyen yüzleri, ayağı taşa takılan yüreğimi kucaklayıp havaya kaldırdığım da.

Arasıra kondurduğum da doğrudur dudağımın kenarına iliştirdiğim bir kaç gülümseme güllerini. Aynaya bakıp da sevdiğim de doğrudur gözümün kenarında her bir acıdan sonra oluşan çizgileri. Tek tek saydığım da doğrudur gözümden düşenlerin sayısı kadar saçıma düşen akları.


Arasıra gökyüzüne kuş kanadı saldığım da doğrudur. Sebebsiz gülümsemelerim de olur öylece, belirsiz ve âfâki. Anlamsız bakışlarım da olur en olmadık yerde dalıp gitmelerim kadar. Sükûtumdan usanıp hiç susturamadığım da olur arasıra sesimi, mırıldandığım da olur sık sık hep aynı şarkıları. Döndüğüm yolllardan yeniden geçişlerim de olmuştur, kapıları kapatıp kilitlendiğim de mevsimlere.


Arasıra karaladığım da olur beyaz bir kâğıda silinmez yürek izlerini. Kırıp da parça parça kalemi, günlerce susturduğum da olur içimdeki sesi.

Öylece, arasıra hep de salıverdiğim de çoktur günleri ve kırılmaları akışına. Tevekkülüm kadar küsmelerim de çoktur dargınlığın en koyu noktasınca. Yüzyıllarca konuşmayışım da olur kendimle. Unutuşum da ziyâdesiyle hayâl kırıklıklarını. Silbaştan başlayıp tüketmişliğim de düşleri.


Yaşayıp da nefes aldığım doğrudur, saçıp ortalığa gülüşümü. Belki de böylesi de kolaydır, fırlatıp yokuş aşağı yuvarlayarak geçmişi, maviye de boyamak mümkündür böylece yarınları.


Arasıra ...


.......


ferkul

29 ocak 2019
01. 00