Kulağımda; hep bir silbaştan başlamak türküsü.
Kopsa da bütün ipler en ucundan , çürüse de lime lime eskimekten, yenisiyle kurmak köprüleri. Altından coşkun nehirler aka aka geçip gitmek üzerinden hem naif, hem inatçı bir sevgiyle.
Aksak ve ağır ağır, döne dolaşa, devinimsiz; hep bir köprü hikayesi değil mi yaşam zaten?
Tutunabilmek , köprüden çok iplere sarılarak, yenilgiden güç alarak
törpülenip bileğilenmiş bir bıçak gibi; hep yenileyerek, yenilenerek ,
sürekli silbaştan...
Ve sevmek bin kere yanılsan da ilk günmüş gibi, kördüğüm nasılsa bağlanmak önce kendine, sonrası tutturmak ve tutunmak istemek arası, işte öylece...
En başından, bir kere daha silip de çizerek üzerini, hatta basıp da geçip gider gibi ardına bakmadan , yeniden doğar gibi ...
Usanmadan , vazgeçmeden , umutla ve aşkla; hep de, ve daima sil baştan ...
............
ferkul
31aralık2019
11.00
Ve sevmek bin kere yanılsan da ilk günmüş gibi, kördüğüm nasılsa bağlanmak önce kendine, sonrası tutturmak ve tutunmak istemek arası, işte öylece...
En başından, bir kere daha silip de çizerek üzerini, hatta basıp da geçip gider gibi ardına bakmadan , yeniden doğar gibi ...
Usanmadan , vazgeçmeden , umutla ve aşkla; hep de, ve daima sil baştan ...
............
ferkul
31aralık2019
11.00
Kayıtlar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder