Şiir dediğin, tam şuramda bir yumruk. Oturmuş, yerinden kalkmıyor. Sıkıyor, daraltıyor. Söylemeyip yazmayınca durulmuyor. Kelime kelime hasret, satır satır gurbet, ne yapsam azalmıyor.
Kimi sevsem yabancı, kime inansam yalancı, yüreğe dokunmuyor. Neyi tutsam hep bir acı, satılmıyor, eskimiyor, yıpratıyor...
Hep o iki kelime tek hece, unutulmuyor, susturulamıyor. Nereye baksam o yara, aynı yerinden, tam da ortasından kanıyor, kapanmıyor.
Nereye gitsem gurbet, peşimi bırakmıyor...
........................................
ferkul
5 ekim 2020
19.06
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder