Bildin mi

 Kimbilir  belki biz de  bir gün, bir menekşe kokusuna salıveririz sevinçleri. Belki bir haziran sabahına uyanıp neşeli düşlerle, kuş seslerine karışır gülüşlerimiz.  

O günler ki bir ömür saya saya tükenmiş, tükettikçe birikmiş, biriktikçe eskitmiş bedenimizle ruhumuzu.

Ruh dediğin de  eskir miymiş?

 Eskir elbette hem de nasıl!..

Yorulur, bitkinlikten serilir köşe başları yalnızlıklarına. Öyle de bir küflenir  ki, her bir yaşanmışlıkla, her bir kaybedişle buldurur kendini. Ellerimizde ve yüzümüzün sıra sıra çizgisinde saklansa da kendiliğinden ortaya koyuverir  kendini  ister istemez yıllar, yıpranmışlıklar?..

 Yıpranmış suskunluklara saklı kalmak ve saklanmak ne hazîn!...

 Hep geçti, hep geçecek bitmez ve tükenmez sandığımız herşey. 

 O gün, o gün işte. Hep beklediğimiz sevgili. Adı  "yarın",  sonrası tam da "şimdi".

Hangisiydi?

 Bildin mi?

.............................................................

                                                         ferkul