Mutluluk

 Kafese alışmış kuşu salıverince ne olur...?

Bir duvara çarpar, bir kapıya, bir tavana, bir halıya,  bir koltuğa. Kanat çırpa çırpa yorulduğunu da bilmez. "Yaban''laşır kendine. Tanıyamaz aynaya konunca yansıyan yüzü de .

Kuralları da unutur. Salıverir orta yere fazlasını, ne koltuk kalır ne kanape . Ele gelmez, avuca hiç. "Yeniden kapatmasınlar beni", diye diye savrulur bir oraya bir buraya. Hatanın da, sevmenin de, sevilmenin de çok türlüsü, belâ olur başına, her bir öyküsü. Türkü olur, inletir yeri, göğü.  Bere alır, lekelenir her bir zerresi. Yaralanır. Kanaması durdurulamaz,  kapanmaz yaradır  "can" acısı.  

Artık bir başka acıdır ötüşü. 

Uçmaya da benzemez kanat çırpışı.  Kafesin tepesine de konmayı ihmal etmez ama, orası yuvası, ne kadar istemese de benliği, her telinde bin bir anı. Her anı da,  bir büyümek türküsü.

Bırakın, kalsın öylece. Tükenmesin, bitmesin umudu.

Kuş kafesinde mutlu...

        ......................

  

                                                           ferkul 

                                                 25 haziran 2023

                                                         12.30