Söyleyemediğim şeyler, var...

 Söyleyemediğim şeyler var. Dokunamadığım yürekler. Tutamadığım eller. Öpülesi gözler. Namert yüzler. Bıçaktan keskin diller.

Taşlar var dağ başı uçurumundan fırlatıp atamadığım.  Hiç  giyilmemiş eskilerim var  lime lime, yırtıp da parçalara ayıramadığım.

Anlatamadığım şeyler var, hep dilimin ucunda. Tanıdık bir hüzün  gözlerimin bebeğinde. Hiç bitip de tükenmeyen, eskimeyen, yaşlanmayan bir şey bu. Uzadıkça uzuyor yollar. Dokundukça kanıyor, düşündükçe acıyor, sevdikçe uzaklaşıyor.

Hep de o yara. Sarılmayan; sarmalanmayan. 

Küçük bir kız var içimde. Büyümesini unutmuş. Saçları iki yana örgülü, kâhkül nedir bilmiyor.( Çünkü annem kızıyor, kâhkül sevmiyor. )

Kekeme bir aşk  türküsü dilinde, söylese de,  anlaşılmıyor.

Söyleyemediğim şeyler var benim de. Hep şu dilimin ucunda. Boğazımda bir yumruk. Kelimelere sığmıyor,  hecelerde daralıyor, cümlesi noktasız, eksik. Hiç tamamlanmıyor.

Durmuyor,  durulmuyor . Git gide daha çok artıyor. 

Anlatılmıyor....

..........................................................\:*.

                                                            ferkul