Kan, revan....

 Kimsesiz çocuklara "ev" olmak istiyorum

İşsizlere iş,  aşsızlara  "aş"

  Kendime  bir  "ben".

Sevgiden bîhaberlere  "çiçek"

   Sonra , evirip çevirip tokatlamak kötülükleri, dişe diş,

    Göze göz,

Kinse, de intikâmsa da, hem düşten, hem günden , hem de tá öteki dünden.

Kırılıp, onardığım dallar sarılmaktan usanmışken

Dönüp bakıyorum arkaya. 

Herkes kimsesiz

  Sevgisiz,  yaredân.

    İşsiz, aşsız,  güçsüz devrân.

        Her yer kan, 

             Her yer kân.

..................................................

                                              ferkul