Sana iyi gelen....

 Güneşin bana bakan yüzünü seviyorum, yüreğime doğru gelen yönünü. Gülümseyişini, ışığını, yansımasını, gölgesini de hattâ. 

Saf ve temiz bir yüzün gözlerindeki bakışı seviyorum, sevginin insana iyi gelen, yumuşatıcı etkisini de.

Ağaç dallarındaki yaprakların rüzgâra aldırmayıp   fısıldayaşını: " Bekle, yine yeşereceğim, yine kucak açacağız birlikte bahara"... 

Sarılasım geliyor tam da gövdeye tutunan kökünden,  çiçekli dalları.  Şöyle sımsıkı, hiç bırakmamacasına, koklayasım, öpesim,  yaprak kokusundan. Sevdâlı bir yâr gibi.

Uzak dağların duruşunu görmeyi seviyorum, uzun uzun bakmayı. Yıkılmayıp direnişini, yıllara ve yollara rağmen karlı başını hiç eğmeyişini. "Dik dur diyorum taşınla, toprağınla tutun hayata, bozulma, bozma asâletini",  diye diye içimden ve dışımdan söylemeyi, imrenip  de iç çekmeyi de, şöyle derinden...

Sonra bir çocuk gülüşü, serçe ötüşü, bir kanat sesi, bir dinlik, bir huzur...

Bana iyi geliyor.

................................................................

                                                           ferkul 

                                                      1 mayıs 2023

                                                        16.10